πολλές φαινομενικά τσαλακωτές εταιρείες ή κρατικές οργανώσεις έχουν κριθεί ένοχοι για εγκλήματα-αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις πλέουν επικίνδυνα κοντά στον άνεμο όταν προσπαθούν να αδειάσουν Οι τσέπες των ανυποψίαστων οδηγών αυτοκινήτων.
Προωθούν την τύχη τους, υιοθετούν διαδικασίες τιμολόγησης και φόρτισης, χρησιμοποιούν αμφίβολες μεθόδους για να πάρουν κάθε δεκάρα που μπορούν – ή να μην πληρώσουν όταν πρέπει, κάτι που είναι εξίσου ασυγχώρητο. Τεχνικά, δεν κάνουν τίποτα παράνομο. Αλλά αυτό δεν κάνει τις δυσκολίες τους καλύτερα ή ηθικά δικαιολογημένη, έτσι;
Διαφήμιση – Το σύντομο άρθρο συνεχίζεται παρακάτω
• γνώμη: «Οι τιμές των δημόσιων συγκοινωνιών ανέρχονται σε νομιμοποιημένη κλοπή»
Η νεώτερη απάτη της τοπικής αρχής είναι ένα ιδανικό παράδειγμα των οδηγών που χτυπήθηκαν με χρεώσεις που δεν είναι παράνομες, αλλά πρέπει να είναι. Τα συμβούλια πωλούν «άδειες στάθμευσης κατοίκων» στα νοικοκυριά, παρά τον αριθμό των διαθέσιμων αδειών που υπερβαίνουν κατά πολύ τον αριθμό των κόλπων στάθμευσης. Παράνομο, όχι. Ανέντιμο, ναι.
Σε ένα σχετικό θέμα, όταν τα συμβούλια παραβιάζουν τις κατευθυντήριες γραμμές, κάνοντας τους δικούς τους χώρους χώρου στάθμευσης πολύ σύντομο, δεν είναι τότε η απόπειρα ληστείας (ή κάτι παρόμοιο) με την πρόθεση ενός οδηγού του οποίου το αυτοκίνητο υπερβαίνει αναπόφευκτα το αποτύπωμα ενός τέτοιου κόλπου; και δεν επιτίθεται στους αυτοκινητιστές για «επιτάχυνση» σε δρόμους όπου τα όρια είναι ακατάλληλα χαμηλά (30 μίλια / ώρα σε διπλά οδοστρώματα, για παράδειγμα) ένα άλλο σαφές παράδειγμα κυνικής ληστείας αυτοκινητοδρόμων που χρηματοδοτείται από το κράτος;